- Inleiding
- Uitgangspunten van de Osteopathie
- Hoe ziet de Osteopaat het lichaam?
- Osteopathie voor baby's en kinderen
- Geboorte
- Indicaties
- Huilbaby's
- Reflux en Darmkrampen
- Kiss-syndroom
|
 |
| INLEIDING |
De osteopathie is een manuele geneeskunde dat zijn oorsprong vindt in de vorige eeuw en is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew T. Still (1828-1917). Hij combineerde zijn medische kennis met zijn eigen, nieuwe inzichten. Zo kwam hij tot het inzicht dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opsporen. Met speciale handelingen herstelde hij de beweeglijkheid, om zo een genezend effect op het lichaam uit te oefenen.
|
Uitgangspunten van de osteopathie |
- Biologisch is de mens één geheel en alle afzonderlijke delen (systemen) beïnvloeden elkaar
- Alles in het menselijk lichaam is beweeglijk, kan bewegen en moet bewegen
- De mens draagt in zich een zelfgenezend vermogen, osteopathie activeert dit
|
Hoe ziet de Osteopaat het lichaam? |
Hij onderscheidt drie bewegingssystemen, waarin bewuste en onbewuste bewegingen voorkomen. Deze bewegingen vinden plaats in respectievelijk het pariëtale systeem, het viscerale systeem en het craniosacrale systeem.
Pariëtale systeem, het ons bekende bewegingsapparaat (hoofdzakelijk bewuste bewegingen, denk aan benen, spieren, gewrichten).
- Viscerale systeem, inwendige organen met bloedvaten en lymfestelsel.
- Craniosacrale systeem, schedel, wervelkanaal, heiligbeen, zenuwstelsel plus hersenvochtcirculatie.
- Een osteopaat onderzoekt niet alleen de regio waarin de klacht optreedt, maar tevens het hele lichaam en gaat daar aan het werk waar hij de oorzaak aantreft. Osteopathie is een manuele geneeskunde, dat wil zeggen dat een osteopaat bij de behandeling alleen de handen gebruikt. Apparaten of medicijnen komen er niet aan te pas. De behandeling stimuleert het zelfgenezend vermogen van het lichaam.
|
| |
|
Osteopathie voor baby's en kinderen |
De benadering van een zuigeling of kind is anders dan die van een volwassene. Hier zal er ook een anamnese plaatsvinden, maar die verloopt via de ouders. De osteopaat zal naast de anamnese ook heel veel informatie uit de observatie van de zuigeling of het kind halen.
Voor het onderzoek komt de baby op de bank liggen. Het kind wordt nauwkeurig geobserveerd. Is het kind actief, hoe beweegt het, is er een goede grip van de handen, hoe krachtig is het huilen, etc. Het lichaam wordt eerst als een geheel benaderd om dan de afzonderlijke delen te doorgronden. De osteopaat zal de verschillende structuren zoals de schedelbeenderen, de nek, de rug, het bekken, de buik en eventueel de gewrichten heel zachtjes
palperen en bewegen.
|
|
Geboorte |
De meeste mensen zijn van oordeel dat er bij een baby of klein kind geen spanning of stress in het lichaam aanwezig kan zijn, omdat ze zo jong en flexibel zijn. In de praktijk blijkt dit anders te zijn! Een ogenschijnlijk gemakkelijke bevalling vraagt veel van de baby en moeder. Tijdens het baren ondergaat het babyhoofdje enorme krachten tengevolge van de weeën. De schedelbeenderen worden verschoven om het hoofdje te verkleinen om zo de uitdrijving door de bekkenopening mogelijk te maken. Omdat de structuren van het hoofd nog vervormbaar zijn, levert dit over het algemeen geen problemen op.
|
| Soms verloopt de bevalling niet soepel door langdurige weeën, trage ontsluiting, vacuüm- of forcepsverlossing of door het eventuele duwen op de buik van de moeder. Deze extra krachten werken natuurlijk ook in op de baby. Wanneer deze mechanische krachtinwerkingen niet verwerkt kunnen worden door het kleine babylichaampje, kan dit in de toekomst een verstorende factor in alle ontwikkelingsaspecten van het kind zijn. Het kind zal zich namelijk proberen aan te passen aan de ontstane beperkingen. Wanneer er een blokkade aanwezig is van de bovenste nekwervels ontstaat er een abnormale spanning in de nekspieren.
Onze lichaamshouding en vele functies van ons lichaam worden reflexmatig gestuurd vanuit de nek en schedel. Als het hoofdje of de nek getordeerd blijft na de bevalling zal ook de rest van het lichaam zich asymmetrisch ontwikkelen. Bovendien zullen de structuren in het lichaam zich aan deze torsie moeten aanpassen. Dit heeft impact op het hele lichaam. Het is belangrijk dat prikkels van zintuigen goed verwerkt kunnen worden. De wervelblokkades maken het verwerken van prikkels moeilijker waardoor een verstoring van lichaamsbeweging en evenwicht kan optreden. Een osteopathische controle met -indien nodig- een behandeling kan van grote waarde zijn op de ontwikkeling van het kind.
|
TIP:
Als u met uw baby of kind voor behandeling komt, is het fijn als het zich op zijn/haar gemak voelt.
Zorgt u er voor dat u een eigen dekentje, knuffel, een speeltje of een flesje mee heeft. |
